Najbliższa, bo związana z miejscem urodzenia, jest dla mnie Ziemia Lubuska. Urodziłam się i wychowałam w Sulęcinie – mieście położonym w pobliżu granicy z Niemcami, należącym do Euroregionu Pro Europa Viadrina. Od dziecka obserwowałam współpracę z miastami partnerskimi z Niemiec m.in. w zakresie kultury, czy edukacji. Dialog z sąsiadami postrzegam zatem jako coś naturalnego, w czym wyrosłam.

Moimi Pobliżami są również miejsca, skąd pochodzą moi dziadkowie – okolice Stalowej Woli, jak i obszar obecnej Wileńszczyzny. Zainteresowanie miejscem urodzenia babci – wsią Krakuny (lit. Krakūnai) zaowocowało licznymi wyjazdami, prowadzeniem badań etnologicznych oraz nawiązaniem nowych przyjaźni. Wieś położona bezpośrednio przy granicy z Białorusią, jak i cały obszar pogranicza, przy okazji każdych odwiedzin były dla mnie inspiracją i prowokowały do stawiania pytań nie tylko o złożoną kwestię tożsamości, ale także o codzienne kontakty, realną współpracę ich mieszkańców.

Moje Pobliża to także Wrocław, miasto, w którym mieszkam – interesujące ze względu na jego historię i tożsamość, Europejska Stolica Kultury w 2016 roku.

Moje Pobliża są dla mnie synonimem kontaktu z „innymi” i dialogu. Są punktem wyjścia do poznawania nowych miejsc, osób i ich historii.